می گویی بنویس......
شاید از شهوت خواندن و گناه نوشتن بی خبری....
باری من به از تو وام دار گناه شدن عادت کرده ام.
بگو.....
بگو که دلتنگی های مردم زمین و آسمان را نمی خواهی......
بگو که من تا همیشه از تو جدا نخواهم ماند....
بگو که واهمه ای نداری از انکه شاید عمر کوتاهی تورا ستایش کنم در آغوش.....
کاش بدانی من به اجبار از تو دورم.
و
کاش می توانستم صدا نکنم ترا......
کاش می توانستم با تو گام بردارم و بگویم چه شیرین راه می روی....
کاش می توانستم تنهایی را از سرم بیرون کنم....
کاش ....
کاش بدانی من به اجبار از تو دورم.
و
خسته ام.....از اینکه نبودنت تمام نمی شود....
از اینکه می ترسم در آینه بنگرم و ده سال نبودنت را حس کنم.....
از اینکه در خودم خلاصه شده ام
خسته ام از خدایی که مغرورانه بی تو مرا و ترا سرگردان کرده بی من.....
بانوی من....
کاش بدانی من به اجبار از تو دورم ...